به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تا دیر نشده دیگ را علم کنید، اموات منتظرند

تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۲۴۸۱۹

ماه رمضان که به سراشیبی می‌افتد و شب‌های قدر، روبه پایان است، انگار حس و حال نذری پختن و خیرات برای اموات در وجود آدم زنده می‌شود و عجیب دلمان می‌خواهد آستین بالا زده و کاری برای دلمان بکنیم. اگر شما هم جزو این دسته افراد هستید، زمان را از دست ندهید و تاقبل از آنکه شب‌های قدر و ماه مبارک رمضان، کوله بارشان را ببندند و ما بمانیم و یکسال چشم انتظاری، دیگ تان را بار بگذارید تا هم خودتان به فیض برسید و هم دیگران.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قطعا گزینه‌های مختلفی پیش رو دارید، اما پیشنهاد ما، یک آش جو سنتی است. یک آش همه کس پسند که اگر همه فوت و فن‌های پختش را بلد باشید، زحمت زیادی ندارد و درنهایت هم می‌توانید یک آش جاافتاده خوش عطر و بو تقدیم همسایه‌ها و خانواده کنید تا ضمن فاتحه‌ای خیر اموات، ثواب افطاری را هم نصیب تان کند.

هرآنچه برای این آش اصیل لازم است،

 اما برای پختن این آش به چه موادی نیاز دارید؟ از آنجایی که می‌خواهید یک آش هیاتی بپزید، پس مقدار مواد لازم را هم بر همین اساس برایتان می‌گوییم، اما طبعا به تناسب تعداد نفرات خانواده و یا مهمان هایتان می‌توانید مواد را کم یا زیاد کنید. مثلا اگر بخواهید ۲۰، ۳۰ کاسه از آش را بین همسایه‌ها پخش کنید و قدر افطار خودتان هم نگه دارید باید این چنین تدارک ببینید.

مواد لازم: 

جو: یک کیلو

سبزی آش: یک کیلو

حبوبات (نخود، لوبیا سفید، لوبیا قرمز و چیتی و عدس): یک کیلو

پیاز: یک کیلو

سیر: دو بوته

کشک: یک کیلو

نمک، فلفل، زردچوبه و نعناع خشک: به مقدار لازم

برای شروع کار، حتما جو و حبوبات (به غیر از عدس) را از روز قبل تا سحر روزی که می‌خواهید آش را بار بگذارید، خیس کنید تا هم نفخ مواد گرفته شود و هم جو به مقدار کافی ری کند. برای آنکه آب این مواد بو نگیرد و آب تازه به حبوبات برسد، طی یک شبانه روز باید ۲ تا ۳ بار آب آن را عوض کنید. البته مشاهده شده در چنین مواقعی، هرعضو محترمی از خانواده که دلش می‌خواهد دستی برآتش داشته باشد، به سراغ مواد خیس خورده می‌رود و از سر خیرخواهی، آب آن را عوض می‌کند، اما طبیعتا تعویض بیش از حد آب ضرورتی ندارد و فقط باعث اسراف این مایه حیات می‌شود.

فرآیند پخت، از صبح خروس خوان تا وقت افطار 

 همانطور که گفتیم، آش را باید از سحر بار بگذارید تا برای افطار، حسابی جا بیفتد. حتما قابلمه‌ای انتخاب کنید که سه برابر مقدار جو و حبوبات ظرفیت داشته باشد و در اواسط روز به خاطر ری کردن جو و حبوبات، مجبور به تغییر قابلمه و یک کار اضافی نباشید. وقتی آب را به حبوبات اضافه می‌کنید و منتظر می‌مانید تا جوش بیاید، نباید درب قابلمه را بگذارید، چون هرآن احتمال سررفتن آش وجود دارد، پس هم خودتان حواستان باشد و هم به بقیه اهل خانه بسپارید که مبادا از سرلطف شان درب قابلمه را کیپ کنند. این نکته‌های ریز را می‌گوییم تا همین مساله پیش پا افتاده، منجر به سر رفتن قابلمه و کثیف شدت گاز و خلاصه دردسر‌های بعدی نشود و خدایی نکرده با مقصر دانستن همدیگر، بین تان دلخوری پیش نیاید. 

خب حالا که همزمان با خوردن سحری و خواندن نماز صبح، قابلمه به جوش آمده، دیگر کاری با قابلمه ندارید. نگران ته گرفتن آش نباشید؛ به ما اعتماد کنید و بدانید تا وقتی ملاقه را داخل قابلمه نبرید و آن را هم نزنید، آش شما ته نخواهد گرفت، اما بعد از آنکه آش را هم زدید، دیگر انتظار سازگاری از آش و شعله گاز نداشته باشید و از آن پس باید بطور مداوم دست به ملاقه شوید. از آنجایی که این آش قرار است تا دم‌دمای افطار روی گاز بجوشد، حتما قابلمه را پر از آب کنید، زیر شعله را کم کرده و درب آن را کمی نیمه باز بگذارید تا قل قل‌های ریز ریز کار خودشان را بکنند. از این پس می‌توانید به مناجات بعد از نماز و یا خواب شیرین بعد از سحری برسید. 

همسایه‌ها را در این ثواب شریک کنید

از ما می‌شنوید در ادامه مراحل پخت آش در طول روز از همسایه‌ها کمک بگیرید. نه اینکه به تنهایی از پس این کار برنیایید، بلکه اگر همسایه‌ها را پای کار بیاورید و دورهم باشید، هم ساعات روزه داری زودتر می‌گذرد، هم آن‌ها در ثواب پخت آش شریک می‌شوند و ضمنا اگر حاجتی داشته باشند، از این فرصت استفاده می‌کنند؛ پس همسایه‌هایی که با آن‌ها سلام علیک دارید و صمیمی‌تر هستید را چندساعت قبل از افطار به خانه دعوت کنید تا در پاک کردن سبزی و سرخ کردن پیاز و خلاصه بقیه کار‌ها کمک حالتان باشند و در کشیدن آش و پخش کردن آن نیز همراهی تان کنند. البته در حین انجام همه این کارها، خواندن یک دعای توسل دسته جمعی هم، لطف زیادی دارد و حتما به روزتان و نذری تان برکت خواهد داد. اما اگر خیلی با همسایه معاشرت ندارید، می‌توانید روی کمک اعضای خانواده حساب کنید؛ البته به شرطی که از قبل برای آش پزان برنامه ریزی کرده و از حضور همسر و فرزندان مطمئن شده باشید.

همین طور که جو و حبوبات درحال پختن هستند، حدود ۲ ساعت قبل از افطار، عدس و سبزی را به آن اضافه کنید و سپس پیاز و سیر داغ را به همراه چندقاشق مرباخوری زردچوبه و نعناع تفت داده شده و همچنین نمک، داخل آش بریزید. بعد از آن، یک ساعت زمان لازم است تا آش به خوبی جا بیفتد. احتمالا در این فاصله، هرکدام از حاضرین چه همسایه‌ها و چه اعضای خانواده و حتی بچه‌ها به شدت مشتاق هم زدن آش هستند و حاجت روایی، پس به چشم نذری به آن نگاه کنید و اجازه دهید همگی سهمی در پخت آن داشته باشند و به فیض برسند. 

مبادا مدیون شوید

تقریبا نیم ساعت قبل از افطار، آش شما کاملا جا افتاده و حالا دیگر باید با صلواتی بر محمد و آل محمد بروید سراغ کشیدن آن. اینجاست که باید یکبار دیگر با همسایه‌ها یا اعضای خانواده و حتی بچه‌هایی که از پس کار برمی آیند، بسیج شوید و هریک گوشه‌ای از کار را بگیرید. اول سهم مهمانان پای کار را کنار بگذارید و بعدا بروید سراغ بقیه آش. تقسیم کار کنید تا همهمه نشود. یکی آش را بریزد، یکی روی آن را با کشک و نعناع داغ تزیین کند و دیگری ظرف‌ها را داخل سینی بچیند تا دقایقی قبل از افطار برسد به دست همسایه‌هایی که احتمالا از بوی پیاز و نعناع داغ، شصت شان خبردار شده یک نذری ماه رمضانی در راه است. فقط به کسی که مسئول پخش آش است، حتما بسپارید که یا روی آش‌ها را با پارچه بپوشاند که مدیون رهگذر‌ها نشوید و یا اگر رهگذری، آش را در دست شان دید، کاسه‌ای هم به او بدهند. 

قبول حق...

حالا دیگر کارتان تمام است. قبول تان باشد و خدا رحمت کند رفتگان خودتان و همه آن‌هایی که بانی خیر شدند تا این آش خاص رمضانی به سرانجامی نیک برسد. راستی اگر هنوز دیگ آش و یکسری ظرف و ظروف‌ها شسته نشده، این کار را به مردان خانه و یا آن‌هایی که سهمی در پختن آش نداشتند بسپارید تا آن‌ها هم در ثواب این خیر بزرگ سهیم شوند و دلخوش باشند به اینکه اجرشان با امیرالمومنین (ع) است.

منبع : فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: نذری افطار قبل از افطار جو و حبوبات همسایه ها یک کیلو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۲۴۸۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«همسایه شما، زهره» بیانگر بی‌مهری جامعه/ درخشنده دردی لاعلاج ساخته است

فیلم سینمایی «همسایه شما، زهره» به کارگردانی علی درخشنده از چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در سینماهای گروه «هنروتجربه» اکران شد. از این رو به گفت‌وگو با مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما و تئاتر درباره این فیلم پرداخته‌ایم.

مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما درباره فیلم سینمایی همسایه شما، زهره گفت: همسایه شما، زهره فیلمی است که درد دارد اما علاج ندارد. در بطن جامعه آدم‌های دردمند چاره ای جز سکوت یا مرگ ندارند. در این فیلم زهره زنی با درد مشترک جامعه امروزی تلاش دارد حرف بزند، سکوتش را بشکند و صدایش را فریاد بزند، ولی متاسفانه در جامعه ما این صدا را خفه می‌‌کنند.

وی ادامه داد: فیلم همسایه شما زهره، تلاش دارد بیانگر بی مهری‌های جامعه ای باشد ‌که هیچ کس از حال دیگری خبر ندارد، حتی در جامعه کوچکی مانند خانواده. در خانواده آنقدر بی عاطفی افراد موج می‌زند و کسی صدای تنهایی مادر را نمی‌شنود که زهره مجبور می‌شود انتقام بگیرد.

این منتقد افزود: درخشنده به درستی درد امروز را می‌فهمد و در این فیلم به روانکاوی و آسیب های جامعه اجتماعی ایران می‌پردازد که بیشتر افراد در زمان طفولیت گریبان گیر آن می‌شوند و در بزرگسالی آثار این افسار گسیختگی بیشتر گریبان گیر آن‌ها می‌شود.

فراست بیان کرد: زیبایی داستان دلنوشته‌ها و به نوعی اعترافات زهره است که به زیبایی داستان اضافه کرده است و تماشاگر با نوشته‌های زهره دوست دارد ادامه داستان را ببیند. همچنین بازی خانم رویا افشار نشان از چیره دستی ۴۰سال هنرمند بودن را به رخ می‌کشد. 

وی در پایان صحبت‌هایش گفت: این فیلم سینمایی در آخر این حرف را می‌زند که آدم‌های جامعه ما درد دارند، از بی کسی، بی‌مهری غم دارند اما در تنهایی خود گیر می‌کنند؛ آدما وسط غم و تنهایی و غصه‌هایشان می‌میرند و شاید ظاهراً همه چیز خوب باشد اما روح در بدن جان می‌دهد و انسان فکر می‌کند دیگر توان ادامه دادن ندارد و نفس کم آورده است. در آخر می‌‌گویم آدم‌ها را در ناراحتی و در تنهایی رها نکنید چون آن زمان آدم زنده است اما واقعاً می‌میرد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر